Hoewel ik sinds 2000 onafgebroken in het onderwijs werk, voel ik me eveneens een werknemer in de zorgsector. Onderwijs ‘zorgt’ er tenslotte voor dat je vaardigheden en kennis opdoet die in je professionele leven van pas komen.
Sinds enkele jaren werk ik als leerondersteuner en ben ik dus nog wat meer opgeschoven richting zorgsector. “Een leerondersteuner gaat namelijk op zoek naar maatregelen die kunnen genomen worden om leerlingen met specifieke onderwijsbehoeften te laten leren en participeren in het gewoon onderwijs. Samen werken aan inclusief onderwijs is het doel.” (sorry … die definitie vond ik ook maar op de website van de Vlaamse Overheid ;-))
Waarom (maak ik me) zorgen?
Lees ik toch wel deze week dat België over een 15-tal jaar – kortbij dus- 124 OOO extra zorgverleners zal nodig hebben. Hunks? Dat is veel! Heel veel! Waar dat cijfer vandaag komt, lees je in het artikel via de link hieronder.
Maar wat hoor ik vandaag in het nieuws? 25 000 zorgverleners betogen te Brussel. Ai. Het zit niet snor dus in de zorgsector. Het zit eigenlijk al heel lang niet snor in de zorgsector. De witte woede? Ken je het nog. Al jaren komen zorgverleners op straat. (zie artikel hieronder)
Ook het huidige lerarentekort wijst op iets wat niet oké is. Zou het geld zijn? Waardering? Iets anders? Ik kan zelf de vinger niet op de wonde leggen. Ik doe het al lang en graag. Ik ben dus niet de geschikte persoon om te vragen waarom iemand voor een andere job kiest.
Wat merk ik wel op?
Wat ik wel opmerk, is dat vacatures in àlle sectoren stijgen. En de wet van vraag en aanbod bepaalt dat sommige sectoren nu eenmaal heel aantrekkelijke voorwaarden stellen. Zorg is normaal gezien niet commercieel, waardoor het mooie aanbod (financieel en materiaal dan toch) meestal uitblijft. Ook je toekomstperspectief of groeikansen als werknemer zijn er héél beperkt. Voor iemand met ambitie en drive toch wel een nadeel.
Waar heb ik schrik voor?
Meer en meer zie je private initiatieven of ‘zelfstandigen’ op de markt verschijnen in de zorgsector. Dat zorgt ervoor (sorry voor het woord) dat een werknemer toch enige (financiële en materiële) ambitie kan nastreven. Ik zie dat zowel in de echte zorgsector als in het onderwijs. Mooi, maar privatiseren heeft ook zijn prijs. Letterlijk dan. En meestal is die prijs niet goedkoop en gebeurt de zorg aan andere voorwaarden.
Ik vrees dus dat zorg iets kan worden waar enkel de happy few toegang toe hebben. Ons zorgsysteem dreigt dus minder inclusief te worden waardoor niet iedereen in dezelfde mate geholpen wordt of onderwijs krijgt. En dan zijn we terug naar de kern van mijn job: inclusie.
Wetteren
Ook in onze gemeente zijn er stemmen om te besparen door te privatiseren, of op zijn minst private samenwerkingsverbanden aan te gaan. De denkpiste is niet per se slecht of een no go, maar we dienen ze dus uiterst kritisch te benaderen.
Meer info:
https://www.klasse.be/678392/takenpakket-leerondersteuner-op-school/
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2024/11/06/in-2040-zal-belgie-124-000-extra-zorgverleners-nodig-hebben/
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/kijk/2024/11/07/protest-zorgsector-voor-online-mimir-19a9743b-2d92-4a2e-82dd-4fa/
https://wikikids.nl/Privatisering
